Eski Bayramlar...
Yaklaşık 10-15 yıl önce bayramların anlamı naıl da büyüktü benim için.. Yeni yeni kıyafetler alır, ayakkabılarımızı kıyafetimize uydurmaya çalışırdık. Ben ayakkabı aldığımız bayramlarda ayakkabımı yatağımın başucuna koyar öyle uyurdum. Arefe geceleri içim kıpır kıpır ve tuhaf bir mutlulukla dolu olurdu. Çok zor uyurdum (şimdi de çok sevindiğim veya beni heyecanlandıracak bir olay/durum olduğunda çok zor dalarım uykuya..)
Babamın bayram sabahları aldığı gazetelerin kağıt bebek hediyesi olurdu... Kağıt bebekler ne kadar modaydı o dönemde. Kardeşimle beraber heyecanla keser, kağıttan bebeklerimize kıyafetlerini giydirirdik.
....
Sonra pamuk saçlı ton ton babaannem vardı. O benim çocukluğumun kahramanıydı...Bizi hiç kırmaz, her zaman gönlümüzü hoş tutar, güzel güzel oyuncaklar alırdı.. Gülen yüzü ve hiç bitmeyen neşesiyle çocukla çocuk olurdu. Bayram sabahları süslenir püslenir babaanneme giderdik elini öpmeye. Sonra akrabalar, komşular gelen giden eksik olmazdı.. Mahallemizdeki arkadaşlarımızla toplaşır sırayla komşuları gezerdik. Bayram şekeri ve bayram harçlığı toplardık. Ne de güzeldi o günler...
Şimdiki bayramlara bakıyorum da "bayram diye" gittiğimiz memleketlerimiz var sadece. Öylece oturuyoruz evde, genelde de bilgisayarın başında, üstümüzde sıradan bir kıyafet.. Babaanneler, anneanneler kalmayınca çok gelen giden de olmuyor malesef...
10 yıl sonra nasıl olacak acaba? Bayram tebriği diye bir kavram kalacak mı dersiniz? Çocuklarımıza küçüklüğümüzdeki bayram anılarımızı anlattığımızda inanacaklar mı dersiniz? :) Biz kapı kapı dolaşıp şeker toplardık dediğimizde komik gelebilir onlara.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder